FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum Kynologia Strona Główna
->
I grupa FCI
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Sprawy Organizacyjne Fora
----------------
Regulamin
Witaj na Forum!
Do Administratora
Od Administratora
Do Moderatorów
Od Moderatorów
Uwagi
Banery
Dla Gości
Szukamy domów dla psów!
----------------
Kupię
Sprzedam
Schroniska
Hodowle
Zaginął/Zaginęła
Kynologia
----------------
Ważne psie sprawy
Weterynaria
Porady
Wzorce
Artykuły
Inne
Historia i pochodzenie psa
----------------
Pierwsze psy
Pochodzenie współczesnego psa
Udomowienie psów
Psychologia psa
Psi język
Coś z wilczej historii
Klasyfikacja ras
----------------
Związki Kynologiczne
Powstawanie wzorców
Podział ras
Rozmiary i wymiary
Typy morfologiczne
Budowa i terminologia psa
----------------
Psie narządy
Układ kostny
Układ mięśniowy
Układ nerwowy
Układ wnętrznościowy
Skóra
Sierść
Maść psa
Chód psa
Podział ras
----------------
I grupa FCI
II grupa FCI
III grupa FCI
IV grupa FCI
V grupa FCI
VI grupa FCI
VII grupa FCI
VIII grupa FCI
IX grupa FCI
X grupa FCI
Rasy dzikie
Rasy nie zarejestrowane przez FCI
Rasy zarejestrowane w poszczególnych krajach
Psy nierasowe
Od szczeniaka do seniora
----------------
Kojarzenie, ciąża, poród
Fazy socjalizacji
Charakter i otoczenie
Spokojna starość
Mamy psa!
----------------
Wybór psa
Mamy psa!
Wybór psiego imienia
Warunki mieszkaniowe
Akcesoria
Pielęgnacja psa
Pozwolenia i zakazy
Tresura
----------------
Szkolenie psa domowego
Szkolenie psa myśliwskiego
Szkolenie psa obronnego
Zdrowie psa
----------------
Profilaktyka
Choroby
Pasożyty
Pierwsza pomoc
Inne
Cztery pory roku
----------------
Wiosna
Lato
Jesień
Zima
Urlop z psem
----------------
Motywacja
Cel podróży
Podróż
Zakwaterowanie
Wypoczynek
Żywienie psa
----------------
Przez żałądek do serca ?
Pokarm gotowy
Znaczenie składników odżywczych
Pokarm pochodzenia roślinnego
Pokarm pochodzenia zwierzęcego
Zasady karmienia
Porady
Sporty
----------------
Agility
Flyball
Wyścigi psich zaprzęgów
Inne
Profesje
----------------
Dogoterapia
Psy policyjne
Psy dla niewidomych
Inne
Wystawy psów
----------------
Wystawy psów
Historia
Rodzaje wystaw
Prezentacja na ringu
Próby i mistrzostwa
Ocena
Relacje z wystaw
Pies na wesoło i poważnie
----------------
Filmy
Książki
Dowcipy
Cytaty
Sławne psy
Pochwal się swoim psem!
----------------
To ja!
Zwariowane przygody
Tęczowy most
Polecamy
----------------
Strony internetowe
Fora internetowe
Przegląd tematu
Autor
Wiadomość
daszka
Wysłany: Sob 16:20, 18 Sie 2007
Temat postu:
Bardzo fajne
PsinQa
Wysłany: Sob 0:03, 11 Sie 2007
Temat postu:
Jazu! . <3
Kocham Je . :*
Żadne słowa nie określą mej miłości do nich .
Na zawsze .
Łapa
Wysłany: Śro 16:21, 08 Sie 2007
Temat postu:
Zawsze marzył mi się owczarek... Za dużo naoglądałam się "Komisarza Rexa".
Ale zdecydowanie zaszkodziła im popularność i pseudohodowle. I to mi się zdecydowanie nie podoba.
Kinguska
Wysłany: Śro 9:49, 08 Sie 2007
Temat postu: Owczarek niemiecki
Kiedy w Europie Środkowej rozwinął się ruch kynologiczny, a jednocześnie rozwój miast pociągnął za sobą wzrost przestępczości, zrodziło się zainteresowanie psem służbowym. W Niemczech utworzono związek, którego celem było popieranie hodowli psów owczarskich, w których widziano dobry materiał na psa służbowego do potrzeb wojska i policji. Związek ten nazywał się Phylax. Jednak nie istniał on długo.
Po ośmiu latach działalności Phylaksu powstał nowy związek, utworzony przez rotmistrza Maxa von Stephanitza. Powstał on 3 kwietnia 1899 roku. W tym dniu rotmistrz von Stephanitz i jego przyjaciel Artur Mayer byli w Karlsruhe na wielkiej ogólnokrajowej wystawie hodowlanej. Obaj od dawna interesowali się rodzimymi owczarkami i znali ich użytkowość. Uwagę ich zwrócił jeden z psów. Był to pies w typie pierwotnym, silny i sprężysty, wytrzymały i inteligentny. Zapytany właściciel wyjaśnił, że pies nie został zgłoszony na wystawę, ale jest pracującym owczarkiem o dużych zdolnościach. Pies nazywał się Hektor Linksrhein.
Na tej wystawie przyjaciele założyli Zrzeszenie dla (hodowli) owczarków niemieckich (Verein fur Deutsche Schäferhunde) zwane w skrócie SV (Schäferhundverein). Von Stephanitz kupił Hektora do swej psiarni w Grafrath i nadał mu imię Horand von Grafrath, rejestrując go pod numerem 1 w księdze hodowlanej owczarków niemieckich. Tak pojawił się na arenie kynologicznej protoplasta rodu owczarków. Horand był istotnie psem decydującym o jakości całej rasy.
Właściciel, psa opisał go słowami: "Horand ucieleśniał dla entuzjastów rasy spełnienie ich najdroższych marzeń. Był to pies, jak na te czasy, duży (61 cm), o potężnej budowie, pięknych liniach i szlachetnej głowie. Był silny i sprężysty, jak stalowy drut. Jego wspaniałej budowie odpowiadał charakter. Horand był cudowny w posłusznej wierności dla swego pana, był prostolinijny i szczery. Miał naturę gentlemana, połączoną z nieograniczoną pasją życia i pracy. Mimo, że nie przeszedł gruntownej tresury w młodym wieku, był przy boku swego pana uważny na jego najmniejsze skinienie. Pozostawiony sam sobie, stawał się skończonym rozrabiaką i niepoprawnym prowokatorem bójek. Zawsze dobrze usposobiony wobec spokojnych ludzi, nieufny, ale nieulękły wobec obcych, uwielbiał dzieci. Jego błędy w zachowaniu były wadami wychowania, nigdy skłonnościami charakteru. Horand cierpiał po prostu na nadmiar niespożytej energii, był szczęśliwy i wniebowzięty, kiedy ktoś się nim zajął - był wtedy najszczęśliwszym z psów."
Od chwili odkrycia Horanda, Stephanitz i jego współpracownicy rozpoczęli poszukiwanie suk, w których występowały elementy zbliżone do tego psa, aby rozpowszechnić typ Horanda. Kiedy takie, po sumiennych poszukiwaniach, odnajdywano i stwierdzano, że są zdolne do współtworzenia poszukiwanego typu, otaczano je troskliwą opieką, jak również ich mioty po Horandzie. Wstępnie selekcjonowano szczenięta tuż po urodzeniu, a końcowa selekcja następowała w wieku, kiedy ich charakter, temperament i budowa mogły być ostatecznie zakwalifikowane.
Hodowlę owczarka niemieckiego budowano na Horandzie i jego potomkach, stosując inbred i ostrą selekcję potomstwa. Nowa krew do chowu wsobnego była wprowadzana przez suki, zawsze jednak pochodzące z użytkowych gniazd pasterskich. W wyniku chowu krewniaczego i upodobań niektórych hodowców do dużych psów, hodowla owczarka przybrała w pierwszym ćwierćwieczu XX stulecia nie taki kierunek, jaki obrali założyciele rasy. Około 1925 roku psy tej rasy, jako całość, stały się wysokie, kwadratowe i niezgrabne, brak im było cech, które były wymagane przez Stephanitza jako ideał. Notowano ponadto coraz więcej wad charakteru oraz mnożyły się braki w uzębieniu. Założycieli tej rasy martwił taki stan rzeczy. W roku 1922 SV wprowadził system regularnych przeglądów licencyjnych, na których analizowano i przeprowadzano surową krytykę, każdego kandydującego do rozpłodu psa, z dokładnym opisem i poleceniem, jak go hodować.
W roku 1925 doroczna wystawa odbyła się we Frankfurcie nad Menem. Ta data była momentem przełomowym w hodowli owczarka.
Na wystawie najpierw oceniono klasę młodzieży, potem klasę psów użytkowych (bez rodowodów), a następnie najważniejszą z klas, otwartą, z której miał być wybrany najlepszy owczarek. Na ring wchodzili zwycięzcy z poprzednich lat. Podczas kilkugodzinnych oględzin wyeliminowano wszystkie zwierzęta wykazujące choćby najmniejsze braki anatomiczne lub wady charakteru. W finale pozostała nieduża już grupa najwybitniejszych osobników. Po kilku godzinach prezentacji, von Stephanitz podjął decyzję. Zwycięzcą światowym został Klodo von Boxberg, który miał zapoczątkować nową erę w historii rasy.
Szata i umaszczenie
Umaszczenie najczęściej spotykane u owczarków niemieckich to czarne podpalane,czarne z rudym, brązowym, czerwonym, płowym lub jasnoszarym podpalaniem, czaprakowate wilczaste, żelaziste, od jasnoszarego do ciemnoszarego, czerwonożółte, czerwonobrązowe z sidłem, czaprakowate, wilczaste, ciemno-wilczaste; jednolite bądź z regularnymi czerwonobrązowymi do białoszarych oznakami, mała biała plamka na piersi i palcach lub bardzo jasne umaszczenie wewnętrznej strony nóg dopuszczalne, choć niepożądane. Dopuszczalne jest także umaszczenie całkowicie czarne, rzadko spotykane. Maść szczeniaka można ustalić ostatecznie dopiero po zmianie okrywy pierwotnej na wtórną, po zakończeniu porostu włosów pokrywowych. U owczarków długowłosych (wykluczanych z hodowli FCI) zdarza się maść blue sable (niebieska podpalana).
Szata składa się z sierści podwójnej, z podszerstkiem. Włos okrywowy jest prosty, gęsty, twardy i mocno przylegający. Podszerstek obfity i miękki. Na głowie, przedniej stronie nóg i łapach włos dość krótki. Na szyi, zadzie, tylnych partiach nóg włos dłuższy, bardziej obfity i gęsty. Owczarek linieje 2 razy w roku.
Zachowanie i charakter
Owczarki niemieckie cechuje wysoki stopień posłuszeństwa oraz zdolność do szybkiego uczenia. Są lojalne, odważne, przywiązane do rodziny, odporne na warunki atmosferyczne. Rasa charakteryzuje się inteligencją i bystrością.
Zdrowie i pielęgnacja
Przeciętna długość życia psów tej rasy to ok. 13 lat.
Częste choroby:
* dysplazja stawów biodrowych
* przerost gruczołu krokowego (prostata)
* zmiany alergiczne
* dysplazja stawów łokciowych
* gnilec
Popularność
W Polsce i na świecie jest jedną z najpopularniejszych ras. Sławę owczarki niemieckie zdobyły m.in po filmach "Czterej pancerni i pies", "Komisarz Rex", "K9", "Rin Tin Tin", "Przygody psa Cywila"
Żródło Wikipedia
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Theme
xand
created by
spleen
&
Programosy
.
Regulamin