Kynologia :: Przegląd tematu

daszka · Wysłany: Nie 21:31, 12 Sie 2007 Temat postu:

Ja tez jej jeszcze nigdy nie widziałam ale bardzo bym chciała to obejrzeć !

PsinQa · Wysłany: Sob 21:16, 11 Sie 2007 Temat postu:

Łapa, naprawdę? Nie wiedziałam. No ale to fajnie. Bd musiała obejrzeć : )

Przyznam się, że gdy ujrzałam fotkę anim. Balto, to się w niej zakochałam . ^^

Ale naprawdę. Nie żartuję . <33

Łapa · Wysłany: Sob 12:50, 11 Sie 2007 Temat postu:

Zawsze na święta BN leci na TVP bajka o Balto, jak wraz ze swoim zaprzęgiem pokonuje góry, lody, śniegi, bla bla bla i dociera do wioski, gdzie umiera chora dziewczynka. Zawsze była moją ulubioną bajką w święta i przebijała nawet "Kevina" ^^

PsinQa · Wysłany: Sob 0:11, 11 Sie 2007 Temat postu: Balto

Balto (1922 - 14 marca 1933) - słynny pies zaprzęgowy rasy Siberian Husky. 21 marca 1925 w Nome na Alasce, rodzinnym mieście Balto stwierdzono u kilkorga dzieci błonicę. Wkrótce nastąpiły nowe zachorowania i miastu groziła epidemia. Jedynym ratunkiem dla chorych były szczepionki znajdujące się w szpitalu, w odległym o 1600 km Anchorage. Pociąg mógł dostarczyć lek jedynie do Nenana, odległego od Nome o ok. 1000 km. Z uwagi na złą pogodę niemożliwy był dalszy transport drogą wodną ani powietrzną. Zdecydowano się posłać po szczepionkę psie zaprzęgi. 20 załóg ruszyło w długą drogę, walcząc z wiatrem o prędkości 100 km/godz i mrozem -40 stopni Celcjusza. 1 lutego paczkę z lekiem przekazano w wiosce Bluf Gunnarowi Kassenowi - właścicielowi zaprzęgu, którego liderem był Balto. Gunnar ruszył w drogę, lecz już po paru godzinach dotknęła go ślepota śnieżna. Przez następne 20 godzin ślepy poganiacz mógł polegać tylko na instynkcie Balto, prowadzącym go do domu. Pies bezbłędnie odnalazł drogę w zawiei i zaprzęg przebył ostatnie 85 km. Wyczerpane psy dotarły 2 lutego o godzinie 5.50 do Nome, ratując tym samym życie dzieci. 1000 kilometrowa wyprawa, którą obliczono na 13 dni, zajęła w sumie ich 6. Historia Balto wzbudziła wielkie zainteresowanie mediów. 17 grudnia 1925 odsłonięto na jego cześć pomnik w Central Parku, autorstwa F.G. Rotha. Sława Balto trwała jednak krótko. Wkrótce po odsłonięciu pomnika został sprzedany wraz z resztą swych towarzyszy do Vaudeville museum, gdzie żył w strasznych warunkach przez następne dwa lata, aż do chwili gdy odnalazł go geograf George Kimble. Zbulwersowany stanem psów, nagłośnił całą sprawę i w ciągu 10 dni zebrał pieniądze potrzebne do wykupu zwierząt. Następnie przewiózł je do Cleveland, gdzie Balto stał się główną atrakcją ZOO i gdzie spędził ostatnie 6 lat swego życia. Po śmierci jego ciało zostało zakonserwowane i jest wystawiane do dnia dzisiejszego w Cleveland Museum of Natural History. Na cześć Balto i jego zaprzęgu co roku odbywa się na trasie ich wędrówki wyścig Iditarod.